Rosja wróciła na mapę Europy i świata po rozpadzie ZSRR. Jako największa Republika Radziecka przejęła po nim praktycznie wszystko, odliczając utracone na rzecz nowo powstałych państw ziemie. Polityka rosyjska pomimo demokratycznej przykrywki tak na prawdę niewiele się zmieniła. Wciąż jak za czasów Stalina, Chruszczowa czy Breżniewa walczy się z pokojowymi demonstracjami opozycyjnymi, a w więzieniach za poglądy polityczne wyroki odsiadują zwolennicy demokracji. Na międzynarodowej scenie politycznej nikt jednak głośno o tym nie mówi. Co więcej wiele krajów dla własnego dobra woli zamilczeć, mając na uwadze uzależnienie polityczne i gospodarcze od Rosji. Wszyscy pamiętają także wojnę w Gruzji, która według niektórych była obok zatrzymania dostaw gazu demonstracją siły byłej republiki ZSRR. Ważną rolę w Rosji odegrał i wciąż odgrywa Władimir Putin. Polityk niezwykle poważany na całym świecie głównie ze względu na to jaką pozycję odgrywa jego kraj na światowej arenie. Nie miał on nigdy problemów z poparciem dzięki czemu przez dwie kadencje piastował urząd prezydenta w Federacji Rosyjskiej. W byłej republice ZSRR jaką jest Rosja sprawdziła się przede wszystkim jego wizja reform gospodarczych. Centralnie planowana gospodarka czasów ZSRR została umiejętnie zastąpiona wolnym rynkiem. Nie był to jednak skok nad przepaścią lecz stopniowe, maleńkie kroki. Przed rokiem 1999 wybuchł bowiem kryzys finansowy, lecz gospodarka potrafiła zachować równe odległości między socjalizmem a liberalnymi poglądami. W swoich działaniach Putin musiał także zmierzyć się z problemem Czeczeni. Odbiło się to różnym echem na świecie, patrząc jednak na rosnącą siłę Rosji głosy jak zawsze były ciche. Obecnie Putin jest premierem, nie mógł bowiem starać się o ponowną reelekcję na fotel prezydenta ponieważ zabrania tego rosyjska konstytucja. Nie można jednak ukryć tego, że jego pozycja jest bardzo silna, a wpływy jakie posiada teraz są niekoniecznie mniejsze niż kilka lat temu. Rosja Putina to kraj bardziej otwarty na postęp, ciągle jednak z ambicjami prowadzenia polityki mocarstwowej, chcący udowadniać swoją wyższość tak nad byłymi krajami ZSRR jak i nad całą resztą z Unią Europejską i USA na czele.