Pag to wyspa położona równolegle do pasma górskiego Welebit. Na południu wyspy mierzącej 63 km długości, znajduje się głęboka zatoka otoczona skałami. Obszar ten zamieszkany był już w okresie neolitu, zaś w XII wieku p.n.e. na wyspę przybyli Liburni. Kiedy w I wieku tereny Dalmacji zostały podbite przez wojska cesarstwa rzymskiego, na tym obszarze wzniesione zostało miasto Cissa wraz z obronnym portem nazwanym Navalia. Obecnie obejrzeć można akwedukt oraz fragmenty mozaik posadzkowych, które pokrywały podłogi rezydencji wznoszonych w tym okresie.

W VI wieku obszar Pagu został częściowo zaludniony przez Słowian, którzy trudnili się hodowlą owiec. Pokłady soli ulokowane na wyspie, stały się przyczyną konfliktu między Wenecją a Zadarem. W XI wieku wojska Zadaru podbiły i obróciły w gruzy miasto Cissa. Po tym wydarzeniu mieszkańcy wyspy wznieśli miasto na obszarze Stari Gradu, wokół którego w 1192 roku Wenecja wzniosła potężne mury miejskie.

Wschodnia część wyspy zdominowana jest przez surowy krajobraz pełen wyjałowionej i suchej gleby. Kamieniste wybrzeże, pełne stromych skarp i skał przez cały rok poddawane jest działaniu zimnego wiatru bora. Wschodni kraniec Pagu to tereny ubogie w roślinność bądź całkowicie jej pozbawione. Charakterystycznym elementem tej części wyspy są nieduże kamienne murki, które maja za zadanie chronić przed uciążliwym wiatrem.

Na południowo-zachodnim krańcu Pagu przeważają tereny równinne. Tą część wyspy porasta bujna roślinność oraz gaje oliwne, krzewy i różnego rodzaju zioła. Ludność zamieszkująca te tereny zajmuje się hodowlą owiec, produkcją oliwy i popularnego w tym regionie wina Zutica. Ponadto specjalnością wyspy jest pikantny ser owczy paski sir. Dzięki porastającym pastwiska ziołom, ser ten ma specyficzny i niebywale interesujący smak.

Warto wiedzieć, że wyspa Pag słynie z przepięknych, ręcznie robionych koronek. Przechadzając się po miasteczkach często można zobaczyć kobiety siedzące na progach domów, które w skupieniu dziergają koronki. Tak wykonanymi koronkami zdobione są m.in. obrusy ołtarzowe, ubrania, pościel oraz serwetki. W miasteczku od kilku dekad działa szkoła, która uczy fachu przyszłe koronczarki. W budynku szkoły istnieje możliwość zakupu ręcznie robionych koronek. Ponadto znajduje się tam również nieduże muzeum, przedstawiające historię koronkarstwa.