Imperium Galactica 2 to strategia czasu rzeczywistego (RTS). Czekałam na ten tytuł z niecierpliwością, aż wreszcie ujrzałam przed sobą pudełko, a w nim cztery płytki z grą.
Po instalacji, Imperium Galactica zajmuje na dysku niecałe 465 MB, więc, jak się zapewne domyślacie, trochę czasu minie nim można będzie zasiąść przed samą grą.
Moment ten w końcu nadszedł i moim oczom ukazało się intro – dobre, a nawet bardzo dobre.
Menu – to ja rozumiem. Nie jakieś proste, byle jakie tabelki, ale konkretny pomysł (zobaczcie screen). Mamy możliwość wyboru gry dla wielu graczy i dla pojedynczego osobnika. Najpierw pierwsza funkcja – gra dla wielu graczy. Do wyboru osiem ras (Solarian, Shinari, Kra’Hen, Antari, Iberon, Godan, Cheblon, Toluen). Reszty nie trzeba tłumaczyć – Internet, LAN.
Zaś pojedynczy gracz ma do wyboru scenariusz i kampanię, którą zajmę się dokładniej. Do wyboru mamy tylko trzy rasy (Solarian – ludzie, Shinari i Kra’Hen) – tu, według własnego uznania, możemy grać, kim chcemy. Po tej decyzji czeka nas jeszcze jedna – stopień trudności (easy, normal, hard).
Interfejs jest przyjemny i nie trzeba poświęcać zbyt dużo czasu na naukę jego obsługi.

Podstawą jest ekonomia i dobry rozwój, a do tego potrzebne są pieniądze – uzyskujemy je z podatków. Możemy je zmniejszać lub zwiększać, lecz trzeba liczyć się z tym, że istnieje granica i po pewnym czasie płacenia ogromnych podatków ludność się zbuntuje. Na planetach budujemy różne budynki, jak fabryki, domy, szpitale, posterunki policji, parki itd. Bardzo ważnym faktem jest to, że oprócz pieniędzy, na głowie mamy też inne rzeczy, jak choćby ilość ludzi zamieszkująca planetę czy zapotrzebowanie na ludność właśnie, a także energię. W celu pozyskania tych elementów, budujemy domy (małe lub duże) i elektrownie.
Jeszcze odnośnie budowania: każda z planet ma określoną wielkość i w momencie, gdy źle rozmieszczamy budynki, po prostu zabraknie nam miejsca. Niepocieszający jest fakt, że nie zawsze możemy dopasować do siebie budynki – ich rozmiary są bardzo zróżnicowane.
Jeśli chodzi o rozwój technologiczny, to potrzebne są nam laboratoria, które również budujemy na planecie.
Bitwy Kosmiczne – żeby w ogóle do nich doszło, potrzebna nam jest flota. W jej skład wchodzą:

• Fighter
• Interceptor
• Heavy Fighter
• Destroyer
• Battleship
• Transport
• Colonization ship
• Terraformer ship
• Satellite
• Spy Satellite

  Oczywiście z ostatnich pięciu punktów w powietrznej bitwie pożytku żadnego nie ma.
  Walka w Imperium Galaktica 2 może odbywać się na dwa sposoby:
  1. Automatyczny – komputer rozstrzyga za nas bitwę i wyznacza straty – jest to sposób jedynie na bezsensowne tracenie jednostek, niekiedy sami przeprowadzilibyśmy taką bitwę bez żadnych strat, a komp ucina nam pół floty.
  2. Sami prowadzimy bitwę – najpierw ustalamy wszystkie posunięcia, potem czas start, a gdy chcemy coś zmienić – stop.
  W przypadku gdy bitwa powietrzna przeprowadzona jest w okolicy naszej planety, może nam pomóc działko planetarne, w które jest wyposażona.
  Oczywiście bitwa może toczyć się też na samej planecie – do tego celu budujemy czołgi. Reszta na tej samej zasadzie.
  Szpiedzy są bardzo przydatni. Możemy wyznaczać im różne misje np.: zebranie informacji na temat planet wroga i ich rozwoju, wykradzenie pieniędzy wroga lub nawet wywołanie buntu na planecie przeciwnika. Możemy również takiego szpiega wyszkolić na kolejne poziomy. Wszystko oczywiście kosztuje.
  Nie wspomniałam jeszcze o ważnym elemencie, czyli możliwościach wyboru szybkości gry. Są trzy, nie licząc pauzy. Jest to bardzo przydatne: wyznaczamy wszystkim statkom cel lotu, czy też kupujemy to, co chcemy na planecie, nie tracąc czasu. Nie myślcie sobie, że to bez znaczenia – nie używając pauzy, dajemy czas przeciwnikowi. Na pasku znajdującym się w górnej części ekranu, są podane takie informacje jak rok i godzina.

  Na podsumowanie
  Pod względem graficznym (gra jest w pełni trójwymiarowa), IG2 przewyższa swoich konkurentów. Dźwięk i muzyka – nic do zarzucenia. Gra się bardzo przyjemnie, jednak autorzy nie wymyślili w zasadzie niczego nowego i po pewnym czasie (wcale nie twierdzę, że krótkim) IG2 może przestać wydawać się nam atrakcyjnym produktem, a zacząć nudzić.